ارزیابی و تحلیل کیفیت زندگی در محله‌های بافت فرسودۀ شهر کوهدشت

افزایش جمعیت و رشد بی‌رویۀ شهرها در دهه‌های اخیر کیفیت زندگی شهروندان را در کوچک‌ترین شهرها نیز تحت تأثیر قرار داده است. شهر کوهدشت دارای ۱/۱۰۷ هکتار بافت فرسوده (29 درصد کل سطح شهر) است. در این میزان بافت فرسوده 29309 نفر جمعیت، معادل ۱/۳۴ درصد کل جمعیت شهر کوهدشت زندگی می‌کنند. با توجه به تفاوت‌ شاخص‌های اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و... در این محله‌ها نسبت به دیگر محلات و همچنین اهمیت این محله‌ها به عنوان بافت کهن شهر کوهدشت، بررسی و تحلیل فضایی وضعیت شاخص‌های کیفیت زندگی آنها ضروری به نظر می‌رسد. جامعۀ آماری این پژوهش شامل شهروندان محله‌های بافت فرسودۀ شهر کوهدشت است که با بهره‌گیری از فرمول کوکران 385 نفر از آنها از طریق نمونه‌گیری تصادفی انتخاب گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل تحلیل عاملی نوع R و روش آماری آزمون T تک‌نمونه‌ای در محیط نرم‌افزار Spss استفاده شده است. بر اساس نتایج مدل تحلیل عاملی، 6 عامل بارگذاری‌شده در مجموع 24/70 درصد از واریانس را تبیین می‌کند. نتایج مدل تحلیل خوشه‌ای بر مبنای امتیاز عاملی محله‌ها حاکی از آن است که محله‌های بوعلی و صاحب‌الزمان در خوشۀ اول و به عنوان محله‌های فراتوسعه، محله‌های فردوسی، سد ساحلی، دارایی و رودکی در خوشۀ دوم و به عنوان محله‌های توسعه‌یافته، محله‌های بانک کشاورزی و معلم در خوشۀ سوم و به عنوان محله‌های نیمه‌توسعه، محله‌های جهاد شمالی و مطهری در خوشۀ چهارم و به عنوان محله‌های توسعه‌نیافته و محلۀ انتهای بوعلی در پایین‌ترین سطح یعنی خوشۀ پنجم و به عنوان محروم‌ترین محله قرار دارند. همچنین با توجه به آزمون T تک‌نمونه‌ای می‌توان گفت که محله‌های بافت فرسودۀ شهر کوهدشت در عامل‌های اقتصادی خدماتی، تسهیلات شهری، خدمات اجتماعی و وضعیت محیطی در وضع نامناسب و در عامل‌های سلامت و امنیت و امکانات آموزشی به‌ترتیب با میانگین‌هایی به میزان 22/3 و 09/3 در وضعیت بهتری قرار دارند.